We willen allemaal werken, een bevredigende baan en een goede werksfeer. Een Oostenrijkse studie heeft enige tijd geleden uitgewezen dat geld alleen niet gelukkig maakt.
Geraldine Hofstetter, een personeelsadviseur, interviewde 500 sollicitanten. Gebleken is dat een ongunstige werksfeer en pesterijen de mensen ertoe brengen een andere baan te zoeken. Wij willen deze studie graag aan u voorstellen.
De deskundige Hofstetter evalueerde meer dan 500 relevante vragenlijsten in het kader van deze studie. "Ik was geïnteresseerd in wat werknemers bindt aan een werkgever en hoe bedrijven werknemers kunnen behouden," legt Hofstetter uit, die als personeelsadviseur en recruiter uit lange ervaring beide kanten van het zoeken naar een baan en sollicitanten kent.
Kandidaten uit alle leeftijdsgroepen, managementniveaus en sectoren namen deel. Aan de hand van meer dan 30 vragen over de werkomgeving, bijscholing, redenen om ontslag te nemen, salaris, motivatie en arbeidsomstandigheden, gaven de deelnemers aan wat voor hen belangrijk is bij het zoeken naar een baan en in het dagelijkse beroepsleven.
Duidelijk op de eerste plaats staat een bevredigend werkterrein. Dit wordt onmiddellijk gevolgd door een goede werksfeer. Verrassend genoeg staat het verlangen naar een hoog salaris pas op de derde plaats.
"Wat werknemers waarderen, gaat absoluut niet gepaard met hoge kosten", vat Hofstetter samen. Flexibele werktijden en waarderende superieuren zijn belangrijk voor werknemers.
Sterk verlangen naar een bekwame, loyale en humane baas
Interessant is ook dat de wens om een "geweldige baas" op de vijfde plaats op de lijst staat. In de studie werd ook gevraagd wat werknemers van hun baas verwachten - hier volgt de top drie van wensen: 61,2 procent van de ondervraagden wil een competente chef, loyaliteit tegenover werknemers is een belangrijk criterium voor 58,6 procent. Het feit dat een baas menselijk moet zijn, is voor 57,5 procent van de ondervraagde sollicitanten uit den boze. Een mooie baanaanbieding is echter nog geen reden voor de respondenten om van baan te veranderen.
Wat zijn dan de redenen waarom mensen op zoek gaan naar een nieuwe baan?
Hofstetter stelde deze vraag ook en kreeg de volgende antwoorden: Een slechte werksfeer zou voor 90 procent van de ondervraagden reden nummer één zijn om te vertrekken. Voor 66 procent is pesten reden genoeg om van bedrijf te veranderen. Als de relatie met de leidinggevende moeilijk is, zou 64,5 procent overwegen van baan te veranderen. Als de sollicitanten wordt gevraagd naar de specifieke reden voor hun huidige baanverandering, noemt 44,6 procent een slechte werksfeer als reden.
Hoe kunnen goede randvoorwaarden in de werkomgeving worden gecreëerd?
"In slechte economische tijden kan de elleboogtechniek sneller en gemakkelijker worden toegepast," vermoedt Hofstetter. De psychologe en sociologe Christa Kolodej, die zich al meer dan twee decennia met het onderwerp mobbing bezighoudt, heeft de zeer interessante ervaring opgedaan dat er een duidelijk verband bestaat tussen economische crisissituaties en het optreden van mobbing.
Drie pijlers voor de preventie van pesten
Voor Kolodej is het duidelijk dat pesten een kwestie van leiderschap is. "In Oostenrijk zijn er duidelijke wettelijke normen inzake pesten. De manager heeft een zorgplicht en is dus verplicht om alle pesterijen die zich voordoen daadwerkelijk een halt toe te roepen."
De volgende stappen zijn belangrijk vanuit Kolodej's oogpunt:
„In de eerste stap het gaat erom dat de manager een duidelijk standpunt inneemt tegen alle mishandelingen van collega's. Daarna worden alle betrokkenen bijeengeroepen voor een individueel gesprek om de situatie op te helderen. Op basis van het resultaat van deze besprekingen besluit de manager hoe verder te gaan. Ofwel wordt een modererende discussie tussen de betrokken partijen gevoerd, ofwel worden externe adviseurs ingeschakeld."
In de tweede stap conflicten moeten constructief worden aangepakt. De werkgever moet hiervoor ook de juiste randvoorwaarden scheppen. Daarom moet in de onderneming een redelijk systeem voor conflictbeheersing worden ingevoerd. Dit omvat een cultuur van vergaderen en communiceren, alsook een cultuur van constructieve feedback.
En de derde stap: Het management en de leiders moeten een duidelijk signaal geven. Pesten mag in geen geval getolereerd worden. Als werknemers hun conflicten niet zelf kunnen oplossen, moet de manager ingrijpen. Bemiddeling is niet mogelijk zonder de baas, is Kolodej overtuigd.
"Het idee dat een bemiddelingsproces op gang wordt gebracht waarbij de leidinggevende niet betrokken is, is naar mijn mening niet zinvol in verband met pesten. Zij heeft de verantwoordelijkheid ter plaatse, tijdens en na het proces. Bovendien heeft zij, afhankelijk van de ernst, een breed scala aan juridische sanctiemogelijkheden, variërend van een eenvoudige vermaning of waarschuwing tot overplaatsing, beëindiging en ontslag".
Bron: Geraldine Hofstetter, JOB-kom, karriere.at 23.09.14
