Avrupa'da Savaş - Çocuğuma nasıl savaş ilan edebilirim?

Yakın çevremizde bile dünyanın dengesinin defalarca bozulduğu bir zamanda yaşıyoruz. Birkaç aydır Avrupa'da tüm sonuçlarıyla birlikte bir savaş yaşıyoruz. Bunlar sadece Ukrayna'daki insanları değil, bizi de etkiliyor.

Günlük haberlerin yanı sıra işyerinde, okulda, toplumda vb. savaş mültecileriyle kişisel karşılaşmalar, savaşı ilk elden deneyimlememizi sağlar.
Bunun ekonomik sonuçlarını da hissediyoruz; örneğin benzin, gıda ve enerji fiyatları ve diğer enflasyonlar.

Sadece biz değil, çocuklarımız da aylardır huzursuzluk ve korkunun yaygın olduğunu algılıyorlar. Savaşı ve etkilerini tıpkı bizim gibi gözlemliyor ve deneyimliyorlar. Haberleri duyduklarında anne ve babalarının huzursuz olduğunu fark ederler. Sokaklarda bir anda bir ülkeye karşı gösteriler olduğunu görüyorlar. Sokakta, diğer okul arkadaşlarından ya da haberlerde iki ülkenin birbiriyle silahlarla savaştığını ve insanların ülkemize kaçtığını duyuyorlar. Ve çocuklar da bu durumdan etkileniyor.

 

Biz ebeveynler çocuklarımızı elimizden geldiğince korumaya ve kötü olan her şeyi onlardan uzak tutmaya çalışırız. Bunu yaparken çoğu zaman çocukların endişelerini ortadan kaldırmadığımızı, sadece bastırdığımızı unutuyoruz. Çocuklarımız da tıpkı bizim gibi günlük yaşamı ve dünya olaylarını deneyimliyor. Ebeveynler olarak çocuklarımızı desteklemek ve onlara eşlik etmek bizim görevimizdir. Amaç, çocukları her türlü kötü ve kötülükten korumak değil, sorumluluk alma becerilerini ciddiye almak ve kendi endişelerimizi paylaşmalarına gerçekten izin vermek olmalıdır.

 

Çocuklarımıza gerçeklik konusunda güvenebiliriz ve güvenmeliyiz de, tıpkı prensipte hepimizin başa çıkmak zorunda olduğu gibi.

 

 

Korku ile başa çıkmak

Bir çocuk korktuğunda, bu korkuları ciddiye almalıyız. Önemli olan, çocuğu korkutan şeylerden bahsetmemiz değil, çocuk için bir sabit olmamızdır. Teselli olarak hiçbir şey olmayacağını söylemek yanlış bir yaklaşımdır. Bu sadece çocuklarımıza yalan söylemek olur, çünkü hiçbirimiz geleceğin gerçekten ne getireceğini bilmiyoruz. Bunun yerine şöyle demeliyiz: "Ne olacağını bilmiyorum. Bir şeyler olabilir ama başımıza bir şey gelmemesi için her zaman her şeyi yapacağımızdan emin olabilirsiniz."

 

 

Çocuklarla hangi noktada ciddi bir konuşma yapmalıyım?

Çocukları konuşmalara dahil etmek çok önemlidir; çocuklarla hangi yaşta ciddi konuşmalar yapılması gerektiği kişiye özeldir. İlkokul çağına kadar, ciddi konuşmalar sadece acil durumlarda yapılmalıdır; en küçük çocuklarla basit konuşmalar onlar için somut değildir. Küçük çocukların gözlemledikleri somut durumları tartışmaları yararlı olacaktır. Çocuk haberlerde savaş görüntüleri görmüşse, yetişkinler arasında savaşla ilgili konuşmalara kulak misafiri olmuşsa veya konu anaokulunda tartışılmışsa, çocukla bu konuda konuşmak ve bunların gerçek görüntüler ve durumlar olduğunu, savaşın devam ettiği bir ülke olduğunu açıklamak önemlidir. Daha çocukça bir ifadeyle, birbiriyle savaşan iki ülke olduğu söylenebilir.

Savaşın sonuçlarını anlaşılabilir bir şekilde sunmak da önemlidir. Örneğin: "Bir ülkede savaş devam ettiği için artık evlerinde kalamayan ve ülkemizde güvenlik arayan çok sayıda insan var. Bu yüzden dilimizi konuşamayan yeni anaokulu çocuklarınız olabilir."

Daha büyük çocuklarla, yani yaklaşık olarak ortaokuldan itibaren, savaş hakkında ciddi konuşmalar gözlemlenmeden de yapılabilir. Çocuklar ne kadar büyükse, konuşma o kadar erken ve proaktif bir şekilde yapılmalıdır, aksi takdirde belirsizlikler ve yanlış anlamalar ortaya çıkabilir. En kötü durumda, gerçek olmayan ya da "yalan haberler" çocuklara gerçekmiş gibi ulaşabilir.

 

 

Ebeveynler için ipuçları

Çocuğun korkusunu ciddiye alın ve yaşına uygun bilgiler verin. Daha küçük çocuklarla, savaş hakkında sadece çocuk özellikle sorduğunda veya somut durumlara tanık olduğunda konuşulması tavsiye edilir. Mümkünse acımasız ayrıntılardan kaçınılmalıdır.

Eğer bir çocuk endişelenir ve sorular sorarsa, ebeveynler dürüstçe ve süslemeden cevap vermelidir. Ancak, sorulara verecek bir cevabınız yoksa, çocuğunuza yalan söylemeyin, "Şu anda bilmiyorum. Öğreneceğim ve öğrenir öğrenmez size bir cevap vereceğim."

Bir ebeveyn veya bakıcı olarak, sakin ve güvenli olun. Çocuğun duygularına izin verin, onu rahatlatın ve kollarınıza alın.

Çocukların çok ince antenleri vardır. Ebeveynler endişeliyse, çocuklar da bunu hisseder. Bu nedenle ebeveynler kendilerine savaşın onlar için ne anlama geldiğini ve bu konuyla nasıl başa çıktıklarını sormalıdır. Bunu bir tabu haline getirmeyin, ancak endişelerinizi çocuklara uygun kelimelerle ifade edin.

Daha büyük çocuklar ve gençlerle, ebeveynler aktif bir şekilde konuşmayı teklif edebilir ve örneğin bu konuda ne düşündüğünü sorabilirler.

Çocuğunuza konuyla nerede karşılaştığını sorun. Ne gördüler ya da okudular? Bilginin kaynağı saygın mı? Ergenle rahatsız edici resimler veya videolar hakkında konuşun.

Çocuğun dünyasıyla bağlantı kurun. Kitaplardan ya da video oyunlarından aklında hangi dövüş imgeleri var? Yaşa bağlı olarak, çocuklara yönelik resimli kitaplar veya haber programları savaşı çocuk dostu bir şekilde açıklamaya yardımcı olabilir.

Belki de çocuğunuz savaş mültecileri için aktif olarak bir şeyler yapmak istiyordur. Örneğin, Ukrayna'daki insanlar için ailece bir mum yakabilir veya onlar için para bağışında bulunabilirsiniz. Çocuklar ve gençler genellikle düşüncelerini, isteklerini ve duygularını bir resim veya mektupla kağıda dökebilirler.

Eğer savaş ailenizde çok yaygınsa, birlikte dikkatinizi dağıtabilirsiniz. Sizin için iyi olan bir şey yapın, örneğin iyi bir yemek yiyin veya yürüyüşe çıkın.

Çocuk ve gençlerin ebeveyni veya bakıcısıysanız ve bu özel durumda destek almak istiyorsanız, EAP programı çerçevesinde size yardımcı olmaktan mutluluk duyarız! 

EAP danışmanları sizin için orada.
Saygılarımızla, EAP ekibiniz

Birçok insan yardım etmek istiyor. Savaştan etkilenenleri destekleyebileceğiniz farklı yollar bir araya geldik.